Vlaardingen

Na de grote dioxine affaire begin jaren '90, is er alweer een dioxine probleem in het Lickebaertgebied tussen Vlaardingen en Maassluis.
Bewoners en melkveehouders hebben Remi Poppe gevraagd om hen als adviseur te helpen. Remi heeft dat natuurlijk graag gedaan. De laatste melkveehouders in het Lickebaertgebied moeten hun bedrijf kunnen blijven uitoefenen. Ze hebben extra kosten vanwege de dioxine omdat ze de koeien na de winter langer op stal moeten houden vanwege opgehoopte dioxine in het gras dat in de winter niet begraasd word en niet groeit. Deze extra kosten wil Poppe vergoedt zien, omdat de melkveehouderij in dit gebied toch al geen 'vetpot' is voor de gezinsbedrijven. Zonder de melkveehouders zal de kwaliteit van het gebied in de Zuidbuurt, tussen Vlaardingen en Maassluis, snel verpieteren. We moeten niet willen dat dit laatste stukje 'boerenland' in onze gemeente Vlaardingen zonder melkveehouders komt te zitten. De koeien moeten we in de zomer jn de wei kunnen blijven zien. Als voormalig Tweede Kamerlid heeft hij nog zo zijn contacten bij het ministerie van Landbouw en Milieuhygiene.

Een eerste gesprek op het landbouw ministerie heeft al plaatsgevonden. Nu blijkt het noodzakelijk te zijn om ook bij VROM aan te kloppen. Het gaat er om dat de melkveehouders een vergoeding voor extra kosten krijgen, maar vooral ook dat er eindelijk eens daadkrachtig tegen de industrie word opgetreden. De Milieudienst Rijnmond is ook van mening dat de industrie met betere en scherpere milieu-vergunningen moet worden aangepakt. Het moet echt eens afgelopen zijn dat onze omgeving belast word met dioxine, een van de giftigste stoffen die bij industriële processen vrij kan komen.
Daartoe heeft Remi, namens de boeren, een brief aan de Directeur-Generaal voor Milieu Hans van der Vlist gestuurd.

Brief aan het ministerie van VROM:
Aan;
De heer H. van der Vlist,
Directeur-Generaal Milieu ministerie van VROM.
Rijnstraat 8
2515 XP DEN HAAG
e-mail; hans.vandervlist@minvrom.nl

Vlaardingen maart 2006

Geachte heer Van der Vlist,
Door de melkveehouders en bewoners van het gebied Lickebaert, gelegen tussen Vlaardingen en Maassluis, ben ik vorig jaar benaderd naar aanleiding van het ‘op slot’ zetten van enkele melkveehouderijen door LNV en VWA.
Aanleiding was de ontdekking van verhoogde dioxinegehaltes in het gras. Een aantal andere melkveehouders is om die reden dringend door VWA geadviseerd om het vee langer op stal te houden na de winterperiode. Dit veroorzaakte onrust, omdat niet duidelijk was, en nog steeds niet is, wat de bron of bronnen van de dioxine-emissie zijn. Ook andere bewoners van het gebied zijn verontrust. Zeker omdat nu al weer verhoogde concentraties dioxine in het gras zijn aangetroffen. Op 12 oktober 2005 heeft er op het ministerie van LNV een gesprek plaatsgevonden met een vertegenwoordiging van melkveehouders en omwonenden met dr. A. Paul (Arie) – directeur Veterinaire dienst (LNV), de heer J. Verkerk - crisismanager Veterinaire Dienst (LNV), de heer A. Lam (Albert) - medewerker van de heer Van der Wal – Voedsel en Warenautoriteit (VWA). Een van de gesprekspunten was het onredelijke feit dat de melkveehouders volledig buiten eigen schuld, extra kosten hebben moeten maken. Slechts twee ‘op slot’ gezette bedrijven hebben van de AVR een toezegging voor een gedeeltelijke onkostenvergoeding gekregen. Daarbij onderstreepte de AVR dat dit geen erkenning van schuld in hield.
De heer Paul heeft tijdens genoemd gesprek aangegeven dat door LNV geen onkosten vergoed konden worden omdat er geen dader bekend is. Een dergelijke vergoeding zou daarom door ‘Brussel’ afgewezen worden als niet toegestane bedrijfssteun. Tevens vroeg de heer Paul zich af, als individuele bedrijven aan de milieuvergunningen voldoen, hoe het dan zit met accumulatie op basis van de individuele milieuvergunningen toegestane-dioxine emissies door meerdere bedrijven. Er is afgesproken dat er meer gemonsterd gaat worden en zodra er een verhoogd gehalte wordt aangetroffen worden de boeren direct op de hoogte gesteld. LNV wil toekomstige schade zien te voorkomen.
Van dit laatste blijkt echter nog geen sprake. Wel lopen er momenteel de nodige onderzoeken. Intussen heeft de VROM inspectie t.a.v. de heer G. Wolters, een brief van de DCMR ontvangen waarin de Milieudienst Rijnmond ook op de mogelijkheid wijst van meerdere bronnen die individueel aan de milieuvergunningen voldoen.
Uit alles blijkt dat in ieder geval de melkveehouders kennelijk de dupe zijn van luchtverontreiniging waaraan zij niets kunnen doen.
Aangezien het mogelijk is dat deze ellende zich dus jaarlijks in het voorjaar kan herhalen, omdat de emissie van dioxine zich in de winterperiode op het niet groeiende en begraasde gras kennelijk ophoopt, zijn zowel de melkveehouders als andere bewoners zeer verontrust. Niet alleen op herhaling van de overschrijding van dioxinenormen van het veevoer/ gras na de winter, maar ook over het feit dat dioxinebelasting van het gebied mogelijk het hele jaar door kan plaatsvinden.
Graag zou een kleine delegatie van melkveehouders en bewoners, daarom een gesprek met u hebben. Waarbij wij graag met u van gedachte zouden willen wisselen over de aanpak van de dioxinebelasting van het gebied, en een mogelijke vergoeding van extra kosten door luchtverontreiniging voor de melkveehouders. Daarbij zouden wij wat betreft een onkostenvergoeding willen overleggen over de mogelijkheid daartoe via het Fonds Luchtverontreiniging.
Voorop willen wij stellen dat het natuurlijk zo moet zijn dat het Lickebaertgebied verlost moet worden van de negatieve naam die het gebied nu weer, na de ellende van de vorige dioxineaffaire, heeft gekregen. Het gaat om een belangrijk cultuurhistorisch landschappelijk gebied, onmisbaar in de toch al zwaar belaste Rijnmond. De melkveehouderijen hebben een belangrijke functie in het behoud en onderhoud van het gebied. De slechte naam die het gebied krijgt, en de problemen die daardoor ontstaan voor de melkveehouders, bij voortzetting van hun bedrijf of bij bedrijfsovername, is dus een ook bedreiging voor het behoud van het bijzondere karakter van het Lickebeartgebied.
Wij hopen er op dat wij met u over deze onderwerpen kunnen spreken.
In afwachting van uw antwoord,
Namens de melkveehouders en andere bewoners,
Remi Poppe