Vlaardingen

Op 23 november heeft in het SP partijkantoor een bijeenkomst plaatsgevonden over de sloop van de woningen in de patrimoniumbuurt in Vlaardingen.
De uitkomst van de bijeenkomst was dat de bewoners zich nog niet neer gelegd hebben bij de sloop van hun "tweede jas".

Bewonersbijeenkomst Cronjéstraat e.o., vrijdag 23 november 2012.

‘Er zijn een hoop mensen die niet willen verhuizen’, zegt een bewoner om zich heen kijkend over de hoge opkomst. Voorzitter Frank Hoogervorst kan 35 aanwezigen verwelkomen op de bewonersbijeenkomst tegen de sloopplannen voor deze leuke buurt. Remi Poppe is vanwege zijn zeer ruime ervaring als adviseur aanwezig.

Poppe, die lange tijd woordvoerder huisvestsing van de SP-fractie in de Tweede Kamer was, schetst de situatie in de sociale huursector als volgt:’ In 1995 zijn door een wetswijziging de woningcorporaties verzelfstandigd. Daarna begonnen praktijken als speculatie, het kopen van schepen en het slopen van na-oorlogse woningen, met als argument dat ze niet meer van deze tijd zouden zijn. Een non-argument. Er geldt voor sloop-en renovatieplannen een artikel uit het Burgerljik Wetboek (7, artikel 220) dat de corporaties verplicht de plannen in de vorm van een voorstel schriftelijk aan de bewoners voor te leggen. Als meer dan 30 % nee zegt kan het plan niet doorgaan’.

Sommige bewoners vinden het jammer dat nu pas actie wordt ondernomen. ’ Al jaren worden asociale drugspatienten in de wijk geplaatst die voor veel overlast zorgen’. Poppe ‘ Jullie worden uitgerookt. Je kunt nog steeds veel doen. Er zijn nog geen investeringen gedaan’.
Samenwerking en Waterweg wonen hebben niet schriftelijk aan de bewoners gevraagd of ze accoord gaan met de plannen. De sloop werd in een brief als een voldongen feit gepresenteerd.

De bewoners geven aan zelf tevreden te zijn over hun woning. Er wordt alleen gesloopt om duurdere woningen neer te zetten, denken ze. Ze zijn al jaren in gesprek met verhuurders en gemeente. ‘ Er valt met Waterweg Wonen wel te pratent, maar Samenwerking wil absoluut slopen en is arrogant.’ ‘ Toch moeten ze zich aan de regels uit het B.W. houden’, zegt Remi Poppe. Frank Hoogervorst vertelt dat hij over de gang van zaken al vragen heeft gesteld aan het College van B&W, maar dat die nog niet beantwoord zijn.

Een bewoner zegt dat een gedeelte van de wijk dat van Waterweg Wonen is wel blijft staan omdat die de sloop daarvan niet ziet zitten. Die huizen zijn dus goed. Een ander vindt dat het maar poppenhuisjes zijn. ‘ Jonge starters beginnen graag in zo´n huisje, onder hen is nu grote woningnood. Bovendien gaan door nieuwe heffingen allerlei corporaties failliet. Het is dus beter om dit soort plannen te temporiseren en een tijdje af te wachten’ zegt Poppe en vraagt hoe de bewoners zich nu voelen. ‘ Rot’ is het antwoord.’ Dit gesprek had jaren geleden moeten plaatsvinden, sommigen hebben zich er al bij neergelegd’. Bewoners uit de woningen van Samenwerking zeggen dat hun buren niet meer voor elkaar opkomen. ‘ De opkomst vanavond is 30 % , genoeg om het plan niet te laten doorgaan als op de eerste brief met het sloopvoorstel nee was gezegd. Die brief is alleen niet verstuurd’.

De bewoners wonen vaak al heel erg lang in hun woning , 12, 33, 50 jaar. Een niet aanwezige bewoonster woont er al 60 jaar. ‘ Jullie zijn trouwe huurders’, zegt Poppe,’ die woning is jullie tweede jas, het is jullie wijk, jullie veilige omgeving. Bent u boos genoeg om te proberen de plannen terug te draaien? ‘ De bewoners zeggen ja.

Een hoogleraar heeft enige tijd geleden onderzoek gedaan naar sloopplannen. In zijn rapport zegt hij dat hij nergens goede argumenten voor sloop heeft gevonden, dat alleen economische motieven spelen. Poppe vergelijkt een woning met een auto. Sommige componenten moeten gerepareerd worden en na 15-20 jaar moeten onderdelen vervangen worden. ‘ Zo kan een woning heel lang mee.Dat oude woningen rijp voor sloop zjin is niet waar, kijk naar de Jordaan waar die oude woningen heel veel waard zijn. De woningen zijn gebouwd in de jaren twintig van de vorige eeuw. De verhuurder moet onderzoek doen naar de mogelijkheid van renovatie of groot onderhoud’. Sommige bewoners zien in geval van renovatie op tegen het twee keer verhuizen, maar er zijn ook renovaties bekend die zijn uitgevoerd terwijl de bewoners in huis bleven wonen.

De meerderheid van de bewoners is voor renovatie-onderhoud. De sloopplannen moeten in de koelkast, daar zijn ze het over eens. Er zou een onafhankelijk technisch bureau onderzoek kunnen doen naar de bouwkundige staat van de woningen. De huurders moeten wel zelf de handen ineen slaan, een bewonerscomité tegen de sloopplannen vormen.

Feit is dat de bewoners niet voorgelicht zijn zoals bij Wet verplicht is. De sloopplannen zijn niet als voorstel voorgelegd aan de bewoners, terwijl Samenwerking en Waterweg Wonen wel in overleg met de gemeente zijn gegaan. Dat is niet goed gedaan.Er is dan wel een Actieplan Wonen, maar de wet geldt nog steeds! Er is dus nog van alles mogelijk. ´We kunnen proberen dat het werk overgedaan moet worden´ .
Een bewoner zegt dat de wijk verder verpaupert als de mensen met een urgentieveklaring gaan verhuizen. Poppe denkt dat het met dat verhuizen niet zo’n vaart zal lopen omdat er te weinig betaalbare huizen zijn om aan te bieden. Ondanks dat er nu woningen te koop staan is er woningnood.
´Deze plannen zijn nog niet klaar, er is nog geen financiering. Een comité vormen om deze plannen te temporiseren zou kunnen werken, want de plannen zijn van vóór het financieel fout ging´. Bewoner Hoogvliet merkt op dat je eerst negen maanden zelf moet zoeken aar een ander huis met je urgentieverklaring, terwijl je recht hebt op een gelijkwaardige woning. Voor de eengezinswoningen geldt dat die er niet zijn.’ Blijf zitten waar je zit dan kunnen ze niet slopen’, is zijn advies. Poppe corrigeert dit, via een Kantongerechtprocedure kan de verhuurder gedwongen herhuisvesting afdwingen. Je kan in de hele regio, dus ook buiten Vlaardingen, een huis aangeboden krijgen. Probleem blijft dat er geen gelijkwaardige eengezinswoningen voor de minima zijn.
Argumenten tegen de plannen zoals die er nu liggen komen ter sprake. Een aanwezige vindt het ´zonde van die ouwe huisjes, leuk met die torentjes op de hoeken. Het is een stuk Vlaardingse historie´. De Historische Vereniging wil ook dat de huizen blijven. Waterweg Wonen heeft de woningen in de jaren 20 gebouwd om de vissers uit hun krotten te halen, dit is echt een stukje Vlaardingse historie. Het badhuis in de Marisstraat is het laatste badhuis van Vlaardingen, en aan de buitenkant nog steeds beeldbepalend. Veel van de aanwezigen hebben er vroeger nog gebruik van gemaakt.
Er wordt afgesproken met elkaar een brief op te stellen en zoveel mogelijk handtekeningen in de buurt te verzamelen. Het is duidelijk dat de woningbouwverenigingen nog niet van deze bewoners (en de SP!) af zijn.

Een woning is niet zo maar gestapeld steen, dit is mijn huis!
De woning is meer dan verkoopbar onroerend goed, dit is een enorme ingreep in mijn leven.