h

Interview met SP wethouder Arnout Hoekstra

18 februari 2013

Interview met SP wethouder Arnout Hoekstra

Hoekstra en Poppe

SP'ers Truus van Vugt en Remi Poppe gaan in de komende maanden een groot aantal bekende en onbekende lokale SP'ers aan u voorstellen door middel van een interview.
Zij stellen vragen over waarom mensen bij de SP zijn gekomen, wat ze doen binnen de SP en natuurlijk wat willen ze bereiken!
De aftrap is gegeven en niemand minder dan onze wethouder Arnout Hoekstra bijt de spits af.

SOCIAAL UIT DE CRISIS
Het nastreven van alleen het eigen individuele geluk kan de samenleving ongelukkig maken.

Interview met Arnout Hoekstra
Door Remi Poppe en Truus van Vugt.

Voor het eerst heeft Vlaardingen een SP-wethouder. Sinds 2011 is Arnout Hoekstra wethouder voor de SP. We spraken met hem over die voor hem nieuwe rol, en over wat er anders wordt in Vlaardingen nu de SP de kans heeft om mee te besturen.
Ben je allang politiek betrokken?
Ja, als 16-jarige had ik al bezwaar tegen de onrechtvaardige verdeling van de welvaart, de verschillen tussen arm en rijk.

Hoe kwam je bij de SP terecht?
Ik was vroeger een halve hippie, echt een alternatieve figuur. In tegenstelling tot veel van mijn leeftijdsgenoten luisterde ik naar muziek uit de jaren zestig, en ging ook lezen over de politiek in die tijd. De SP kwam het dichtst bij hoe ik de dingen zag. Niet het parlementarisme trok me aan in de politiek, maar het activisme. Niet dat ik nu onmiddellijk superactief werd, daar had ik toen nog niet genoeg zelfvertrouwen voor. Ik was net van de VMBO, dus niet hoog opgeleid. Ik wilde wel wat foldertjes verspreiden”. Op een gegeven moment werd ik benaderd om mee te helpen met de verkiezingscampagne. Toen volgde ik een Mbo-opleiding ICT , het internet was toen net in opkomst en ik kon een website bouwen. Daarna ging het balletje rollen, richtte de jongeren-afdeling ROOD op, en mede dankzij kraakacties in Babberspolder en Holy konden we meer jongeren aantrekken. In 2006 ben ik door de SP leden voor het eerst tot lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen verkozen.

Waarom eigenlijk SP?
Het geloof dat je moet zorgen voor de zwakkeren, eerlijk delen en solidariteit voorop moet stellen in plaats van het eigenbelang zijn voor mij de belangrijkste redenen om vanuit een maatschappijkritische visie voor het socialisme en in het bijzonder voor de SP te kiezen.

Inmiddels is de halve hippie op kistjes een man in pak geworden. De activist uit 2001 die streed tegen de gevestigde orde maakt er nu zelf deel van uit.
Als wethouder wil ik proberen om de mensen meer bij de buurt, bij hun eigen leefomgeving te betrekken. Daarom moet Je moet wat de mensen zeggen ook heel serieus nemen. Ik probeer vooral dichter bij de mensen te blijven door makkelijk benaderbaar te zijn. Bestuurders laten vaak brieven en mails door ambtenaren beantwoorden, en journalisten door communicatieadviseurs te woord te staan. Dit is uit voorzichtigheid, omdat iedere reactie als een toezegging gelezen kan worden een hoop geld of juridische en politieke consequenties kan hebben. Uitspraken van wethouders worden vaak onder het vergrootglas gelegd, op een goudschaaltje gewogen en als het even kan volledig uit zijn verband gerukt. Maar als je door die angst laat leiden kun je nooit meer wat zeggen. Woorden van politici mogen best wat ambitie, emotie en iets van jezelf bevatten, anders worden het ambtelijke holle frasen. Ik ben enorm blij met alle ambtelijke steun, en ik zou ook niet zonder ze kunnen, maar ik doe het liefst ook heel veel zelf. Je kunt als wethouder iets roepen, en het vervolgens door het ambtelijke apparaat laten uitvoeren. Maar ik vind het ook leuk om zelf activiteiten te organiseren. Zo leid ik momenteel een project om kinderen spelenderwijs in aanraking te laten komen met onze Vlaardingse geschiedenis. Het plan is om kinderen van pallets een mottenkasteel te laten bouwen, een burcht van waaruit Dirk de derde in 1018 met zijn Slag bij Vlaardingen de Duitse keizer Holland uit joeg. Ik stap dan zelf op mensen en organisaties af om te vragen of ze mee willen doen. Of zoals bij de start van de renovatie van het stadhuis, dan willen we een schat begraven in de bouwput: een koker met daarin hedendaagse voorwerpen, een boodschap voor de toekomstige archeologie. Dan ga ik zelf aan de slag omdat samen met onze archeologen en een school te organiseren. Dat lijkt niet zo belangrijk, maar je moet ook wel eens dingen ondernemen die je gewoon zelf ook leuk vind. Ambtenaren vinden het niet altijd leuk als je zelf aan de slag gaat, zelf teksten gaat schrijven, brieven gaat beantwoorden en beleidsnota's gaat veranderen. Maar ik ben er niet alleen voor het knippen van lintjes.

Het feit dat de SP niet kon meebesturen in de tijd dat alles nog voor de wind ging, maar pas mocht aantreden toen Vlaardingen financieel in zwaar weer gekomen was geeft natuurlijk zijn beperkingen.
Dat is het geval, maar die crisis kan ook een positief effect hebben. Toen alles goed ging hadden we elkaar niet meer nodig. Er was geld genoeg om alles individueel te regelen. Maar het nastreven van alleen het eigen individuele geluk kan de samenleving als geheel wel eens ongelukkig maken. De kentering van de crisis is de gelegenheid om terug te keren naar meer sociale cohesie.
Meer inzet, meer eigen initiatief, meer doen in verenigingen en minder met professionele bedrijven, dat is de toekomst. De gemeente kan niet een zak geld opentrekken, maar begeleiden en middelen aanbieden.

Je bent als SP-wethouder verantwoordelijk voor burgerparticipatie. Wat gaat er nu veranderen of anders worden?
Tot nu toe weten we als gemeente nog veel mensen niet te bereiken. Voornamelijk jongeren en allochtonen zijn zwaar ondervertegenwoordigd in de bestaande overlegstructuren. Daarom moeten we nieuwe vormen vinden waarmee ook andere groepen bereikt kunnen worden. Niet iedereen heeft als hobby om te vergaderen, daarom bekijken wij nu bijvoorbeeld hoe we internet en social media in kunnen zetten om bewoners te betrekken bij hun leefomgeving. De grote verandering zal zijn dat burgerparticipatie zich niet meer tot vrijblijvend vergaderen zal beperken, maar dat mensen veel meer zelf aan de slag gaan. Buurtbewoners zullen zelf activiteiten moeten gaan organiseren, en de gemeente kan daar bij ondersteunen. Nog niet zo lang geleden was die redenering precies andersom. We gaan van burgerparticipatie naar overheidsparticipatie.

Maar wat is jouw bijdrage als SP wethouder daar dan in?
“Een mening hebben over burgerparticipatie is één ding, maar deze in de praktijk brengen is een grotere opgave. Bewoners laten zich niet zomaar iets opleggen omdat het in een beleidsnota staat. Je bent afhankelijk van de vrijwillige inzet van bewoners, dus het zijn in eerste instantie de bewoners zelf die er in moeten geloven. Maar ook ambtenaren varen niet van de een op de andere dag een andere koers, en moeten het belang van intensieve burgerparticipatie begrijpen om er ook enthousiast mee aan de slag te gaan. Ik zie het daarom vooral als mijn taak om al deze mensen enthousiast te krijgen. Het is daarom belangrijk dat je als wethouder zelf veel in de buurten bent, en ook zorgt dat je zelf aanwezig bent wanneer bewoners activiteiten organiseren. Ook probeer ik succesvolle vormen van buurtinitiatieven uit andere steden naar Vlaardingen te krijgen, en andersom ontvang ik graag met regelmaat geïnteresseerden uit de rest van de wereld om met trots te kunnen laten zien wat er in Vlaardingen allemaal gebeurt.“

We kennen al het fenomeen van wijkplatforms, klankbordgroepen en zo verder. Maar we horen ook klachten van bewoners ‘je kunt wel inspreken maar ze doen toch wat ze willen’. De betrokkenheid blijft nog al eens beperkt tot een vast groepje oprecht betrokken bewoners. Hoe ga je daar als SP wethouder verandering in brengen, hoe ga je meer mensen uit een wijk of buurt, meer dan al het geval is, betrekken en het gevoel geven dat ze echt wat in te brengen hebben?
Burgerparticipatie gaat samen met verwachtingsmanagement.

Wat zeg je nu, verwachtingsmanagement?
Als je niet uitkijkt stop je veel tijd en energie in het betrekken van bewoners, maar is de teleurstelling des te groter. Wanneer je bewoners het idee geeft dat ze onvoorwaardelijk kunnen bepalen hoe een plan er uit ziet, kunnen ze teleurgesteld raken als hun ideeën maar deels in het definitieve plan worden meegenomen. Zo kan het zijn dat er bijvoorbeeld maar een beperkt budget is, of dat plannen niet precies zo uitgevoerd kunnen worden omdat in het kader van de veiligheid en ruimtelijke ordening er beperkingen zijn. Ook de gemeente heeft rekening te houden met kapvergunningen, verkeersregels en aansprakelijkheid. Ook zijn er meerdere belangen in een wijk: die van de direct omwonenden, jonge kinderen, oudere kinderen, hondenbezitters, bedrijven en instellingen, fietsers, automobilisten en mensen met een lichamelijke beperking. De buurt is van hen allemaal, daarom staat het algemeen belang voorop, en kan niet iedere individuele bewoner zijn zin krijgen. Mensen daar van begin af aan op wijzen kan teleurstelling achteraf voorkomen. Als wethouder sta ik open voor buurtinitiatieven – ieder bewoners kan mij gerust e-mailen, ik kom dan ook graag zelf kijken.

In Vlaardigen stemde de laatste keer maar ongeveer de helft van de stemgerechtigden.
Ja het is zorgwekkend dat veel mensen maar 5 minuten per jaar nadenken over de politiek. Er zijn veel mensen met een mening, maar er zijn er helaas maar weinig met een visie. Daar bij kijken ze naar een politiek debat vaak net als naar een talentenjacht op de tv. Naar mensen in een pak, hoe doet iemand zijn verhaal? Er wordt niet meer gekeken naar hoe de economie georganiseerd is, hoe de verdeling van de welvaart is”.

In de gemeenteraad is de SP al sinds 1978 vertegenwoordigd, in het college pas sinds 2011.
We wilden in 2010 al graag meedoen in een college, maar de verkiezingsuitslag maakte een andere samenstelling meer voor de handliggend. Soms kun je meer voor elkaar krijgen in de oppositie, maar het is goed ook bestuurlijk eens mee te doen. Als wethouder heb je in het voortraject meer invloed, als een stuk bij de gemeenteraad komt valt er vaak weinig meer aan te veranderen. Daarbij heeft de raad altijd een grote informatieachterstand op leden van het college. Die hebben niet alleen veel ambtelijke ondersteuning, maar ook meer tijd te besteden omdat ze niet, zoals de raadsleden, ook nog een baan hebben. Dan zijn ook nog eens een keer de meeste fracties klein, ongeveer drie leden, terwijl er zes wethouders plus burgemeester zijn.
In de gigantische bezuinigingen door de economisch crisis zijn veel taken van rijk naar gemeente overgeheveld terwijl er juist minder geld beschikbaar voor is. Links mag meeregeren nu er bezuinigd moet worden.
Ja, maar toch moet de stad verder, met minder geld moeten voorzieningen overeind gehouden worden. Je kunt daarbij niet het aandeelhouderskapitalisme dat de crisis heeft veroorzaakt gewoon verder laten gaan. Het maakt echt verschil uit of er een VVD-wethouder of een SP-wethouder is. De SP kiest altijd voor “sociaal uit de crisis”. Je moet vanuit je visie beleid maken, maar dat moet met minder geld, De gemeente kan niet zoals het rijk schulden maken, want dan komen we onder curatele. Binnen de coalitie geven we elkaar de ruimte, de collegialiteit is goed, en we gunnen elkaar dingen, maar af en toe jeuken tijdens een raadsvergadering mijn handen. Dan gaat het om dingen waar tegen we als fractie altijd gestreden hebben, en nu nog steeds. Dan wil ik echt op die knop drukken om iets te zeggen. Maar ik heb nu een andere functie. Ik heb wel weer ruimte om in de collegekamer vrijuit mijn mening te geven vanuit mijn socialistische wereldvisie, we hebben iedere dinsdag de hele dag overleg. In de SP-afdeling blijf ik wel als bestuurslid en lid van de kerngroep gewoon fundamentele discussies voeren. De SP fractie en daarmee de SP afdeling krijgt, buiten vertrouwelijke zaken, informatie uit het college. Soms, maar gelukkig niet vaak, moet ik in het college een voorbehoud maken om eerst overleg te voeren met mijn achterban.

Gelooft Hoekstra dat Nederlanders gelukkig zijn?
Ik geloof het wel. Vergelijk ons eens met Syrië of Mali. De welvaart is niet slecht, het gaat hier relatief redelijk goed. En bovendien wanneer je niets hebt maken de eerste 1000 Euro heel erg gelukkig, maar daarna niet meer zo. Het ligt ook aan je visie op geluk. Voor de een ligt het meer in vrienden/familie, een ander zoekt het meer in de financiën, terwijl voor anderen ‘zingeving’ weer heel belangrijk is.”
Je bent zelf gelovig. Hoekstra is christen en lid van een socialistische partij. Tegenstrijdig?
Nee dat denk ik niet. De tijden van de verzuiling zijn voorbij. Een christen kan SP-er zijn en een SP-er christen. Je kunt je niet dogmatisch baseren op de Bijbel, die zich ook hier en daar tegenspreekt, maar je moet je eigen afwegingen maken, je eigen verantwoordelijkheid nemen vanuit een socialistische maatschappijkritische visie.”
Die visie wil ik ook graag na de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 als wethouder blijven uitdragen. Daarom zal ik mij voor de raadsverkiezingen in 2014 weer voor het lijsttrekkerschap kandidaat stellen. Dat houdt in dat ik dan ook eventueel weer als fractievoorzitter beschikbaar zou zijn.

U bent hier