Vlaardingen

‘Het was vroeg opstaan om op tijd bij de dienstwisseling van het AVR personeel te kunnen zijn, met Remi Poppe zijn auto, volgeladen met actievoerders en een grote doos pamfletten met opgesomde nadelen van de vercommercialisering van het nutsbedrijf reden we richting de lichtjes massa van Rozenburg. Toen de rookwolk aan de horizon steeds dichterbij kwam en de moeilijk thuis te brengen luchtjes penetranter werden wisten we zeker dat we in de goede richting reden, ook al twijfelde we er niet aan of Remi verkeerd zou rijden want al gauw bleek dat hij elke schoorsteen kende en over elke ketel een anekdote te vertellen had.’ 

Nadat de portier doorhad wat we kwamen doen werden we vriendelijk ontvangen met een warme bak koffie. Het personeel dat zich via de poort toegang tot het terrein probeerde te verschaffen reageerde enthousiast bij het ontvangen van het actie pamflet, opmerkingen zoals: ‘Ik ben blij dat jullie nou eindelijk in actie komen tegen dit zootje’ bevestigde dat er inderdaad het een en ander niet klopt bij AVR.

Sommige mensen beweerde ‘een boek vol’ te kunnen schrijven met voorvallen die niet deugen maar helaas zijn de meeste mensen bang om dit boekje open te doen, dit refererende naar het zwijgplicht waarover in het pamflet wordt gesproken.

Nadat zo’n beetje al het personeel zich aan de andere kant van het zwaar bewaakte hek bevond en het team zo goed als klaar was met de succesvol verlopen actie werden we uitgenodigd door een vrouw van de afdeling voorlichting om binnen een kop koffie te drinken.

Samen met het hoofd van de afdeling veiligheid probeerde ze opvallend vriendelijk maar met angst in de ogen informatie los te krijgen. Het tweetal probeerde ons wijs te maken dat er niks mis is bij AVR, aan de hand van een slap argument:‘de mensen werken hier vrijwillig en niet onder dwang dus als de sfeer bij AVR hun niet bevalt zouden ze hier niet blijven werken’. Met een te kleine arbeidsmarkt voor de laaggeschoolde werknemers zou werkloosheid zeerwaarschijnlijk het gevolg zijn van ontslag nemen, en daar zitten de werknemers helemaal niet op te wachten. Ook dachten ze dat we wel even de doorgemailde tips met namen van afzenders door wou sturen omdat de AVR graag openheid wil, dat wil de SP ook maar dan wel met het personeel. 

Er worden vragen gesteld aan de minister en ons onderzoek blijft lopen, we wachten af wat voor reacties we via het avr-alarm meldpunt krijgen maar één ding is zeker: AVR zal nog van ons horen!