Vlaardingen

Na “daar zakt je broek toch van af” is het weer tijd om de broek weer op te halen. Normaal zien we het verschijnsel van de teleurgestelde eenvoudige kiezer, ook wel “de burger” genoemd, roepen; “ze luisteren toch niet, heeft allemaal geen zin, het zijn alleen maar zakkenvullers”. De tijd in het café of op het verjaardagspartijtje vliegt er mee om. Helaas dus een veel voorkomend verschijnsel. Lummelende overheidsfunctionarissen en klagende burgers.

Ik had het er al eens over. Maar dat moet echt even anders, en het kan. Ik had het een van de vorige columns over het gemeentelijk personeelsbeleid. Dus de ambtenaar die moet oordelen over de andere ambtenaar. Kreeg iemand na vele jaren trouwe dienst WW en later WAO over veel minder uren dan werkelijk jarenlang was gewerkt. Aan de bel getrokken, niet versagen, doorgaan met recht zien te halen. Jawel, de gemeente gaat over tot aanvullen op wat tekort was gedaan, meer dan 7000 Euro. Geen kattenpis dus. Moesten boeren in de Vlaardingse Zuidbuurt hun vee binnen houden en sommigen zelfs hun melk laten vernietigen. Zat teveel dioxine in het gras. Konden de boeren niks aan doen. De overheid kon de daders niet vinden. En tegen de Vlaardingse melkveehouders; extra kosten en inkomsten derving? Zoek het zelf maar uit. Die pikten dat niet. Of ik ze wilde adviseren en helpen. Natuurlijk. Naar ministerie bellen, en nog eens, en nog eens en toen naar de hoogste ambtenaren. Jawel, we konden langst komen met een delegatie. Inderdaad is het onredelijk dat de boeren zelf voor de kosten opdraaien, zullen proberen via andere ministeries een oplossing te zoeken voor onkosten, moet ook iets aan de normen voor de industrie gebeuren anders zitten we vaker met dat dioxine probleem. Kortom erkenning van het probleem en aanzetten tot een oplossing voor de boeren en aanpak van de oorzaak. Eindelijk. Waarom allemaal niet gelijk even doordenken. Even nagaan wat je taken als overheidsdienaar of volksvertegenwoordiger zijn. We zijn wel ruim een half jaar verder. Maar toch. De broek kan weer wat opgehaald worden. Nu nog stoppen met dom doen. Voorbeeld slopen van huizen. Roepen de meeste partijen uit de raad dat er wat gedaan moet worden aan het feit dat jonge starters zolang op en betaalbare huurwoning moeten wachten (tot ze een ons wegen). Roepen ze in koor (van GroenLinks tot CDA) dat er iets aan gedaan moet worden. Leegstaande bedrijfsruimten en kantoren zouden voor huisvesting van jongeren ingericht moeten worden. Beetje dom dus. Voor de kennelijke leegstand gebouwde kantoren weer tot huisvesting verbouwen? Dat kost klauwen met geld. Maar het domste is dat ze intussen betaalbare en zeer geschikte woningen voor jongeren (en ouderen, heus echt waar) met honderden tegelijk laten slopen. Iedereen die zulk soort problemen als hier boven geschetst tegen komt of ermee komt te zitten, klaag niet. Pak het aan. Je kunt ook naar mij of de Hulp- en Informatiedienst van de SP stappen. Maar pik het niet. Laat je broek niet langer afzakken. Doe wat. Liefst samen. Het helpt. Echt wel fijn ook nog.

Remi Poppe
rpoppe@sp.nl