Vlaardingen

Door Ingrid Wijker - Nu het gelag moet worden betaald, voor wat de banken hebben aangericht, komt ook Vlaardingen niet onder bezuinigingen uit. Vanuit de landelijke overheid moeten we maar afwachten wat we over ons heen gaan krijgen. Het kabinet heeft werkgroepjes aan het werk gezet om bezuinigingen te verzinnen. Maar als de bezuinigingen ook worden doorgerekend via een bezuiniging op het gemeentefonds, dan zijn de rapen helemaal gaar. Het risico is groot dat het sociale beleid dan op de tocht komt te staan.

Voor mensen met een laag inkomen is dit een én én verhaal, zij zullen dus alle zeilen bij moeten zetten om niet in de schulden te raken. Veel mensen zijn angstig hun baan te verliezen of hebben hun baan al verloren in deze tijd van economische crisis.

Als Vlaardingse samenleving moeten wij er zorg voor dragen dat de mensen die in de problemen komen worden opgevangen. Dat is een vorm van beschaving, en dat vraagt om solidariteit van mensen die het beter hebben.

Juist nu is het van groot belang dat sociale zekerheden gehandhaafd blijven, of waar ze al verdwenen zijn (deels) weer terugkeren. Hieronder vallen het kwijtscheldingen beleid, de rechtop-toeslag en het sociaal cultureel-fonds.

In totaal leven in Vlaardingen (2009) zo'n 5.200 huishoudens op of onder 120% van het sociaal minimum. Tot deze groep minima behoren zo’n 2.700 kinderen die in armoede opgroeien. Circa 1.400 mensen zitten in een uitkeringssituatie. Veel van deze mensen moeten zelfs al langdurig gebruik van deze uitkering maken. Iedereen die kan werken moet werken. Er zal dus meer aandacht besteed moeten worden om mensen die langdurig in de bijstand 'zitten' kansen te bieden en te helpen aan een baan. Ook moeten er meer inspanningen worden verricht om mensen die gedeeltelijk arbeidsongeschikt verklaard zijn aan een voor hen passende baan te helpen. En dat moet een baan worden die juist hun mogelijkheden benut in plaats van hun beperkingen benadrukt.

Met re-integratiebedrijven moeten keiharde afspraken worden gemaakt over de te halen doelstellingen. Men zal verplicht moeten worden jaarlijks 75 % van de door de sociale dienst gestuurde werknemers aan een fatsoenlijk betaalde baan te helpen, die langer duurt dan een half jaar. Die mag eventueel via enige subsidie tot stand komen, maar moet na dat half jaar zonder subsidie in stand blijven. Zo niet, dan moet de subsidie over het eerste half jaar door de werkgever worden terugbetaald aan Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

De WIJ (wet investeren jongeren) moet doorgang vinden. Het is belangrijk om jongeren, die zonder diploma hun school verlaten en daardoor niet aan het werk kunnen komen, te begeleiden door middel van het inschakelen van leer/werkbedrijven. Hierdoor worden ze in staat gesteld te leren en te werken. Dit zal ze enige zekerheid kunnen bieden in hun toekomstverwachting.

Bijstand is bedoeld voor de mensen die geen andere manier hebben om aan een inkomen te komen. Toch zijn er nog steeds mensen die een bijstandsuitkering ontvangen en vergeten te vertellen daarnaast nog een andere (vaak zwarte) bron van inkomsten te hebben. Indien daar bewijs van is moet dat hard worden bestraft, en de controleurs zullen dan ook vaker op tips en andere aanwijzingen in moeten gaan. Niet om mensen angst aan te jagen, maar om het hele stelsel van sociale voorzieningen in stand te kunnen houden voor die mensen die dat écht nodig hebben. Kortom, controleren en handhaven.

Ingrid Wijker, raadslid SP
Woordvoerder Werk en inkomen